شما برای ارزیابی پیشرفت یادگیری در برنامه نویسی خود از چارچوب متفاوتی استفاده می‌کنید که چهار مرحله مهارتکه در واقع چهار مرحله پیشرفت در برنامه نویسی را دنبال می کند:
اسامی کوتاه زیر هرکدام یکی از این چهار مرحله پیشرفت در برنامه نویسی را نشان می‌دهند:
عدم آگاهی از بی کفایتی ناخودآگاه
آگاهی از بی کفایتی آگاهانه
توانایی شایستگی آگاهانه
تخصص برای شایستگی ناخودآگاه
در ادامه می‌توانید در مورد هر کدام از مراحل در زیر بخوانید. وقتی در این مقاله با برآورد زمان برای یادگیری پایتون آشنا شدید، از چهار مرحله پیشرفت در برنامه نویسی به عنوان یک چارچوب استفاده خواهید کرد. اما یک پیچ و تاب وجود دارد! شما بر روی فرآیند یادگیری که بین این مراحل اتفاق می‌افتد، تمرکز می‌کنید. و بر تغییر ذهنی متمرکز می‌شوید که شما را از مرحله‌ای به مرحله دیگر می برد.
درباره‌ی چگونگی دریافت از این مراحل خواهید خواند:
عدم آگاهی از آگاهی
آگاهی از توانایی
توانایی تخصص
خواهید دید که هر یک از چهار مرحله پیشرفت در برنامه نویسی زمینه‌های مشابهی را با مدل کلاسیک مبتدی-متوسط-متخصص پوشش می دهد. با این حال،
با این چهارچوب راحت‌تر می‌توانید نقطه‌ی پیشرفت در برنامه نویسی کنونی خود را پیدا کنید، که می‌تواند به شما در مورد نحوه‌ی حرکت از مرحله‌ی عدم آگاهی به سمت تخصص یک بینش علمی ارائه دهد:
برای تشخیص اینکه از کدام مرحله به مرحله بعد رفته‌اید، باید در مرحله‌ی اول بر سنجش پیشرفت در برنامه نویسی خود تکیه کنید. زمان می‌تواند عامل مناسبی در ارزیابی این پیشرفت باشد اما نباید از آن به عنوان عامل اساسی استفاده کنید. یادگیری می‌تواند تحت تأثیر عوامل زیادی باشد. در ادامه‌ی این مقاله به بیان برخی از این عوامل خواهیم پرداخت:
باید در درجه اول به ارزیابی خود از پیشرفت در برنامه نویسی خودتان متکی باشید. برآورد زمان می‌تواند در این مورد از شما پشتیبانی کند، اما نباید از آنها به عنوان قوانین سخت استفاده کنید. عوامل زیادی بر پیشرفت یادگیری هر فرد تأثیر می گذارد ، و بعداً در این مقاله به برخی از این عوامل می پردازید.
برای اینکه تأثیر عامل زمان را در ببهود کیفیت کار و پیشرفت در برنامه نویسی خود بهبود دهید. به تعداد پروژه‌هایی که در یم زمان مشخص به پایان رسانیده‌اید
توجه کنید. سعی کنید پیشرفت در برنامه نویسی خود را از یک مرحله‌ی یادگیری به مرحله‌ی دیگر براساس ترکیبی از زمان صرف شده و تعداد پروژه‌هایی که به اتمام رسانیده‌اید ارزیابی کنید.
به خاطر داشته باشید که این‌ها فقط تخمین هستید. به احتمال زیاد ممکن است شما خود را سریع‌تر یا کندتر از آنچه که توضیح داد‌ه‌اید ببینید. برای اینکه ارزیابی نهایی از خود داشته باشید باید بر روی تغییرات وضعیت ذهنی خود تمرکز کنید.
زیرا این می‌تواند نشان‌دهنده‌ی تغییر از یک مرحله به مرحله‌ی دیگر باشد. در پایان، ضروری است که به کار روی پروژه ها ادامه دهید، پیشرفت خود را پیگیری کرده و در حین انجام کار از خود لذت ببرید. خواهید دید که مهارت های شما در طول زمان رشد می کند.
مرحله 1: بی کفایتی ناخودآگاه (ناآگاهی)
به ازای هر مهارتی که برای شما جدید است، ابتدا از مرحله‌ی ناتوانی ناخودآگاه شروع خواهید کرد. این اصطلاح احتمالاً چندان دلگرم کننده به نظر نمی رسد. با این حال، هنگامی که تعریف ویکی پدیا از این مرحله را می خوانید، می بینید که این فقط یک عبارت عملی برای توصیف یک حالت روحی آشنا است:
فرد نمی‌داند یا می‌داند چگونه کاری را انجام دهد و لزوماً کمبود را تشخیص نمی دهد. آنها ممکن است مفید بودن مهارت را انکار کنند. لازم است که فرد قبل از رفتن به مرحله بعدی ناتوانی خود و ارزش مهارت جدید را تشخیص دهد مدت زمانی که فرد در این مرحله صرف می‌کند به قدرت محرک او در یادگیری بستگی دارد .
شما آنچه را که نمی دانید نمی دانید. اگر چیزی را که نمی دانید نپذیرید ، چیزی را یاد نخواهید گرفت و همچنین احتمالاً آنچه را که نمی خواهید یاد بگیرید درک نخواهید کرد.
ممکن است طی کردن این مرحله فقط چند لحظه طول بکشد. با این وجود این مرحله گام مهمی بای یادگیری چیزهای جدید است و معمولاً اغلب به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی گیرد.
مرحله 2: ناتوانی آگاهانه (آگاهی)
هنگامی که متوجه شدید پایتون یک زبان برنامه نویسی است که می‌خواهید در مورد آن بیشتر بیاموزید، وقت گذاشتن برای این کار شروع می‌شود. در این مرحله، شما در مرحله ناتوانی آگاهانه هستید:
اگرچه فرد درک می‌کند یا نمی‌داند چگونه کاری را انجام دهد، اما کمبود و همچنین ارزش یک مهارت جدید در رفع نقص را تشخیص می‌دهد. انجام اشتباهات می‌تواند در فرآیند یادگیری در این مرحله ضروری باشد.
برای گذر از این مرحله به زمان و تلاش نیاز است. این سرمایه گذاری چیزی است که مردم اغلب در مورد یادگیری چیزهای جدید به آن فکر می کنند.
مرحله 3: شایستگی آگاهانه (توانایی)
اگر فکر می‌کنید که با موفقیت مرحله‌ی قبلی که دومین مرحله از چهار مرحله‌ی مهارت است را طی کرده‌اید، پس وارد مرحله‌ی شایستگی آگاهانه شده‌اید.
فرد درک می‌کند یا می‌داند چگونه کاری را انجام دهد. با اینحال، برای نشان دانش دانش یا مهارت تمرکز نیاز است. این تمرکز ممکن است به مراحلی تقسیم شود و و مشارکت آگاهانه سنگینی در اجرای مهارت جدید وجود دارد.
در این مرحله شما توانایی کار در پایتون را خواهید داشت، که ممکن است برای نیازهای شما کافی باشد. شما می‌توانید دانش برنامه نویسی را برای بهبود گردش کار در شغل فعلی خود یا ایجاد پروژه های خود به کار بگیرید.
شما احتمالاً دانش کافی از پایتون را دارید تا بتوانید به عنوان توسعه‌دهنده نرم‌افزار در سطح ابتدایی قرار بگیرید. در حالی که برنامه‌نویسی با پایتون هنوز تلاش آگاهانه زیادی را برای شما به همراه دارد، می توانید به کار خود ادامه دهید.
با این حال، در این مرحله، شما تمرین کافی برای تسلط و مهارت ندارید. حرکت به سمت مهارت‌های ناخودآگاه در پایتون به زمان و تلاش بیشتری از طرف شما نیاز دارد.
مرحله 4: شایستگی ناخودآگاه (تخصص)
هنگامی که به شایستگی ناخودآگاه رسیدید، می‌توانید از ابزار خود به ظاهر بدون هیچ تلاشی استفاده کنید. در این مرحله، می‌توانید از پایتون به همان شیوه‌ای استفاده کنید که یک نوازنده بزرگ از ساز خود استفاده می‌کند.
یک گیتاریست ماهر بر نگه داشتن گیتار خود تمرکز نمی کند بلکه در عوض روی موسیقی ایجاد شده توسط آنها تمرکز می کند. آنها می توانند ساز خود را دقیق و بازیگوشانه به کار گیرند.
زمانی که می‌توانید از مهارت‌ها و ابزارهایی که دارید در پس‌زمینه‌ی کار بهره بگیرید متوجه این قضیه می‌شوید که تمرکز اصلی شما باید بر خلق آثار جدید باشد. این مرحله دست یافتن به صلاحیت ناخودآگاه است:
فرد آنقدر با مهارت تمرین کرده است که به “طبیعت دوم” تبدیل شده است و به‌راحتی برایش قابل انجام است. در نتیجه، می‌تواند در حین انجام مهارت خود کار و وظبفه‌ی دیگری را نیز انجام دهد. بسته به نحوه و زمان آموختن حتی ممکن است مهارت را به دیگران نیز آموزش دهد.
تخصص واقعی در برنامه نویسی پایتون ممکن است بسیار دور از موقعیت فعلی شما باشد. این کاملاً طبیعی است و اشکالی ندارد! هیچ نوازنده‌ای به عنوان یک کنترل کننده تخصصی ساز خود شروع نمی‌کند.
تخصص و پیشرفت در برنامه نویسی نیاز به سال ها آموزش مداوم دارد. و حتی پس از دستیابی به تخصص در یک موضوع، بسیاری از افراد برای توسعه مهارت های خود در زمینه ای دیگر به مرحله قبلی از چهار مرحله مهارت باز می گردند.
هنگامی که برخی از برنامه‌نویسان در مورد نحوه یادگیری خود متوقف می‌شوند، پیشرفت در برنامه نویسی خود را از توانایی به سمت تخصص فقط در یک زمینه از کار خود شرح می دهند. در حالی که در نهایت ممکن است در زمینه‌ای که از پایتون استفاده می شود ، تخصص کسب کنید، اما بسیاری دیگر وجود دارد که به کار خود ادامه می‌دهید و به تدریج از توانایی خود به بعد پیشرفت می‌کنید.
