همه ی ما رویای رئیس بودن و مدیریت بر سایر افراد رو توی سرمون داریم . شاید کمتر کسی رو بشه پیدا کرد که توی اداره یا سازمانی اشتغال داشته باشد و نیم نگاهی به صندلی ریاست نینداخته باشه ! اما سوال اینه که چند نفر از کارمندان به صندلی ریاست می رسند و پشت آن می نشینند؟

“خوداشتغالی” یا “رئیس خود بودن” نوعی از اشتغال است که در آن فرد برای خودش کار کرده و کارفرمای خویش است.یکی از مشخصات بارز خوداشتغالی، ریسک ‌پذیریه . چون درآمد فرد ثابت نیست به شرایط محیطی و داخلی بستگی داره.

کسب‌وکارهای خوداشتغالی اکثرا توی بخش خدمات غالب هستند. فعالیت‌های خدمات آموزشی، بهداشتی، درمانی، بازرگانی، فنی، مشاوره‌ای، ساختمانی و غیره از این دسته به شمار میروند. توی بخش کشاورزی واحدهای تولید محصولات زراعی، باغی، دامی و آبزیان در این دسته قرار می‌گیرند. در بخش صنعت، کارگاه‌های کوچک تولیدی غیرکشاورزی (صنایع نساجی، غذایی، شیمیایی، فلزی، چوبی، دستی و غیره) نیز وجود دارند.

دولت برای اکثر کسب‌وکارهای خوداشتغالی از طریق صدور مجوزهای مختلف نظارت میکنه. معمول‌ ترین این مجوزها “پروانه کسب” است که گرفتن این مجوز شرایط خاص خودش رو داره و عمدتاً از طریق اتحادیه‌های اصناف صورت می‌پذیرد. برای راه‌اندازی و موفقیت یک کسب ‌وکار، آگاهی از این مجوزها و قوانین مربوطه، لازم می‌باشد.